Stressvrij onderwijs
Ik kijk terug op een fijne jeugd, maar ik heb wel wat hobbels genomen op de basisschool. Zo ging ik op woensdag altijd met lood in mijn schoenen naar school. Want dan hadden we juf Havermans in plaats van onze eigen meester. En zij gaf altijd hoofdrekenen, wat ik vreselijk moeilijk vond. Wat een stress, je kreeg per som maar kort de tijd en het moest uit het hóófd. Was die marteling eenmaal voorbij dan klaarde ik razendsnel op, want de woensdag werd altijd afgesloten met voorlezen uit Brief aan de Koning van Jan Terlouw. Niemand wilde naar huis als de bel ging.
Spreekbeurten waren een andere hobbel. Ik werd er letterlijk ziek van, niet een beetje misselijk, maar koortsig van de spanning. Totdat we in groep 8 van meester Oosterlaar fantasiespreekbeurten mochten houden. Hij had voor iedere leerling een andere beginzin en ik weet de mijne nog goed: ‘Hoe een erwtje terecht kwam in de Grand Canyon…’ Ik vond het meteen geweldig om mijn verhaal te verzinnen en voor de groep te vertellen.
Wat zou ik als kind hebben genoten van een eigen Onderzoekboek. Een blanko boek dat ik had mogen vullen met eigen verhalen, tekeningen, onderzoek en experiment. Een plek waar geen rode streep door mijn kon werk komen. Stressvrij onderwijs! Dan hadden leerkrachten mij ook op een heel andere manier leren kennen. Dan had ik mezelf eerder leren waarderen om kwaliteiten en potentie die toen al in mij zaten, als kind.